พลทหารเรือประจัญบาน⚓️ · @NoBelle129
11th Jul 2017 from TwitLonger
MY BOY 15 : CUT
ครืด…
เสียงปิดบานเลื่อนกระจกดังขึ้นเล็กน้อยก่อนร่างสูงจะก้าวเข้าหาร่างเล็กที่ยืนเอาแขนเรียวเท้าระเบียงอยู่ ใบหน้าเนียนใสในยามเช้าแนบลงไปกับมือบาง เรียกได้ว่าเป็นภาพที่ใสบริสุทธิ์น่ามองมากสำหรับเขา คนตัวโตอดแปลกใจไม่ได้ที่จู่ๆ คนตัวเล็กจะออกมาอยู่ที่ระเบียงแบบนี้ทั้งที่ปกติไม่เคยออกมา เขาคิดไว้ในใจก่อนจะปัดออกไปจากนั้นเขาก็ใช้แขนโอบเอวเล็กนั้นไว้ดึงเข้าหาตัว ทำให้แผ่นหลังของเจ้าตัวตอนนี้แนบสนิทอยู่กับแผงอกของเขา
การกระทำที่ทำให้ใบหน้าหวานอดไม่ได้ที่จะต้องเอี้ยวเสี้ยวหน้ามาหาร่างสูงที่ทำหน้ามึนราวกับไม่รู้อะไรอยู่อย่างนั้น
“ทำไมถึงมายืนตรงนี้ครับ? เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก”
จริงอยู่ที่อากาศในตอนเช้าเย็นสบายเหมาะกับการออกมาสูดอากาศ แต่ทว่าน้ำค้างที่ยังเหลืออยู่นั้นก็สามารถทำให้คนตัวบางในอ้อมกอดเขานั้นไม่สบายได้เอาง่ายๆ ซึ่งเขาไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นแน่ๆ
“อากาศมันเย็นสบายดีตังหากล่ะ แล้วเราล่ะ? ไม่นอนต่อหรือไง?”
เจ้าตัวก็อดเป็นห่วงไม่ได้เมื่อในเวลานี้ยังเช้าอยู่ แล้วเมื่อคืนคนตัวโตก็พึ่งทำงานหนักส่งรายงานไป ก็อยากจะให้นอนพักอีกหน่อย ไม่ใช่ตื่นมาวอแวตัวเองแบบนี้
“ไม่ล่ะ….ตื่นมาแกล้งนางฟ้า สนุกกว่าเยอะ”
ฟอด!
ไม่ทันได้เตรียมตัว หอมนิ่มที่ยังคงความหอมหวานอยู่นั้นก็ถูกคนตัวโตช่วงชิงไปอย่างง่ายดายโดยที่เจ้าตัวไม่ทันได้ปัดป้องเลยสักที มือเล็กที่วางทาบอยู่กับมือใหญ่บริเวณเอวจัดการหยิกเนื้อเขาในทันที แต่ก็ไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให้เขามากเสียเท่าไร แถมยังขโมยหอมแก้มนั้นต่ออีกถึงสามฟอด ราวกับอดอยากปากแห้งมาจากไหนก็ไม่อาจทราบได้
คนตัวเล็กที่ไม่ยอมให้โดนเอาเปรียบจึงพลิกตัวกลับมาหาคนตัวโตก่อนจะยกนิ้วชี้ขึ้นมาแตะไว้ที่ริมฝีปากหนาเป็นสัญญาณให้คนขี้แกล้งหยุดการกระทำของตนเองเสียที
“หยุดเลยนะ!”
“แก้มพี่หอม…ขออีกหน่อยไม่ได้หรอครับ?”
ท่าทางหูลู่หางตกเหมือนหมาเนี่ย มันไม่ได้ต่างจากร่างสูงในตอนนี้เท่าไรเลยนะ ไหนจะมือซุกซนที่เริ่มสอดเข้าไปในเสื้อตัวบางก็ยิ่งทำให้ร่างเล็กต้องรีบมองด้วยสายตาดุ แต่ก็เหมือนจะขุดหลุมฝังตัวเองเมื่ออาการออดอ้อนแบบนั้น…จงฮยอนคิดว่ามันเป็นอาการที่อันตรายต่อหัวใจมากเลยน่ะสิ
“พี่จงฮยอน…”
“……….”
“…นะครับ”
หากไลควานลิน ‘ยอม’ ให้ทุกอย่างได้ฉันใด คิมจงฮยอนก็ ‘ยอม’ ให้ทุกอย่างได้ฉันนั้น…
ทว่าคนเจ้าเล่ห์ก็ยังเป็นคนเจ้าเล่ห์อยู่วันยันค่ำ เมื่อแก้มใสนั้นเป็นเพียงข้ออ้าง เป้าหมายที่แท้จริงของเขาคือริมฝีปากสีเชอร์รี่นั่นตั้งหากล่ะ….ไม่รู้ว่าดูแลสุขภาพตัวเองยังไงให้มันแดงอวบอิ่มล่อตาล่อใจ ‘หมาล่าเนื้อ’ อย่างเขาได้ถึงขนาดนี้
ไม่รอช้าริมฝีปากหนาที่ทำเป็นจะช่วงชิงความหอมที่แก้มใสเลื่อนเข้ามาบดเบียดกลีบปากนั้นแทนโดยที่ร่างเล็กไม่ทันได้ตั้งตัว ห้ามในตอนนี้ก็ไม่ทันเมื่อเขาแนบมันลงไปจนร่างเล็กต้องเอนหลังพิงกับราวระเบียงไว้เป็นที่ประครองตัวเองไม่ให้หงายหลังลงไปเสียก่อน มือหนาลากไล้ไปตามเอวคอดใต้เสื้อเชิ้ตของตัวเองส่งผลให้ริมฝีปากเล็กเผยอออกเปิดทางให้ลิ้นหนาเข้าไปกวาดทุกหยาดหยดของน้ำเชื่อมหวานที่เพียงได้ลิ้มลองก็ยากที่จะถอยกลับออกมา
ราวกับผึ้งที่เจอเกสรอันหวานฉ่ำ ก็อยากจะกักเก็บมันเอาไว้ที่รังให้ได้มากที่สุด องศาการบดเบียดของเขาเปลี่ยนไปตามอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงเรื่อยๆ มือหนายกขาเรียวข้างหนึ่งขึ้นมาก่อนที่คนตัวเล็กจะเอามันเกี่ยวเอวเขาเอาไว้อย่างรู้หน้าที่
“อื้ม….อือ!”
มือเล็กจิกไหล่หนาอย่างแรงเมื่อเขาเริ่มกัดริมฝีปากเล็กจนเจ่อบวม แต่ทว่าทั้งคู่ก็ยังไม่ผละออกจากกัน น้ำเชื่อมหวานที่เขาพยายามช่วงชิมมันเริ่มไหลออกมาเลอะขอบปากของทั้งคู่แต่ก็ไม่มีใครใส่ใจมันมากนัก มือหนาจึงช้อนข้างเรียวอีกข้างขึ้นมาเกี่ยวเอวสอบไว้ก่อนจะโอบอุ้มก้มนิ่มด้วยมือทั้งสองข้างกันไม่ให้เจ้าตัวหล่น จึงกลายเป็นว่าตอนนี้ร่างเล็กเกาะเขาจากด้านหน้าไม่ต่างอะไรจากลูกลิงเกาะแม่เสียเท่าไร
ทว่าคิมจงฮยอนก็ยังเป็นคิมจงฮยอน แขนเรียวใช้คอแกร่งไว้เป็นที่ยึดก่อนจะยกตัวเองขึ้นมาให้ระดับสูงกว่าคนตัวโตเล็กน้อยจึงทำให้ตอนนี้เขาต้องเงยหน้าจูบกับร่างเล็กอย่างช่วยไม่ได้
ขายาวค่อยๆ ก้าวออกจากริมระเบียงแล้วกลับไปยังบานเลื่อนเพื่อจะได้นำพาตัวเองและคนตัวเล็กเข้าข้างใน เนื่องจากตอนนี้พระอาทิตย์เริ่มส่องแสงรบกวน และอีกอย่าง….เขาไม่อยากเล่น ‘หนังสด’ ให้ชาวบ้านดูตั้งแต่เช้าแบบนี้หรอนะ ;)
ครืน!! ปัง!!
มือเล็กที่ทำหน้าที่เลื่อนเปิด-ปิดบานกระจกนั้นใส่แรงโดยไม่กลัวว่ามันจะพังหรือเปล่า แต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้ใส่ใจมันเท่าไร เพราะบทรักในครั้งนี้ยังคงดำเนินต่อด้วยความร้อนแรงแทบลุกเป็นไฟ คนตัวโตยังคงทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีจนกระทั่งขายาวก้าวมาหยุดอยู่ที่เตียงสีดำที่ยังยับยู่ยี่จากการนอนของทั้งคู่เมื่อคืน….
ยวบ….
เขาค่อยๆ วางร่างบางลงเตียงอย่างแผ่วเบาก่อนจะตามไปทาบทับแล้วจึงผละออกมาจึงทำให้น้ำใสจากปากนั้นลากออกมาด้วย
“แฮ่ก….” เพราะถูกสูบอากาศไปจนหมดก็อดไม่ได้ที่จะหอบหายใจขึ้นมาเล็กน้อย
เขายกมือขึ้นมาทัดปอยผมที่ใบหูเล็กอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ที่ทำเอาคนฟังแทบใจละลายเอาง่ายๆ….จนไม่อยากจะเชื่อว่าคนตรงหน้าเป็นเด็กหนุ่มอายุเพียงยี่สิบปี แต่ทำไมถึงได้ฮอตปรอทแตกขนาดนี้….
“Morning Kiss”
คนตัวเล็กยิ้มขำ เนี่ยน่ะหรอ? จูบอรุณสวัสดิ์ของคนตัวโต ที่ใช้เวลาเป็นนาที ทั้งที่ปกติแค่จุ๊บเบาๆ ก็ถือว่าเป็นจูบอรุณสวัสดิ์แล้วด้วยซ้ำ…
“วันนี้ไม่มีเรียน?”
“อาจารย์ยกคลาส”
“รู้ได้ไง?”
“ฮยอนบินมันคาทกมาบอก”
คำตอบที่ไม่อยากจะยอมรับเท่าไร แต่ก็เลือกที่จะเชื่อ เมื่อเด็กน้อยตรงหน้าดูท่าว่าไม่จบแค่จูบอรุณสวัสดิ์เป็นแน่….
“งั้น….ไปอาบน้ำก่อนมั้ย? เดี๋ยวหาอะไรให้กิน”
“เอาสิ”
“งั้นก็ไปอาบสิดะ….อ้ะ!!!”
ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆ ก็โดนช้อนกายขึ้นจากเตียงจนต้องกลับมาอยู่ในท่าเดิม เมื่อขายาวเริ่มก้าวเดินแล้วจุดหมายนั้นก็ไม่ต้องถามให้มากความเพราะมันคือคำตอบของคำถามนั้นอยู่แล้ว แต่ที่ตกใจคือทำไมตนต้องเข้ามาในนี้ด้วย?!!
“พี่คิดว่าผมจะปล่อยให้พี่รอดหรือไง….หืม?”
“ควานลิน…”
“วันนี้ผมจะ ‘กิน’ พี่ทั้งวันเลย คอยดูสิ ;)”
จบประโยคจากร่างหนาเสื้อเชิ้ตตัวบางที่ใส่อยู่ก็ถูกถอดออกจากกายทันทีที่คนตัวเล็กยืนตัวเองที่พื้นส่วนที่เป็นฝักบัว ที่เอาไว้ล้างตัวจากการแช่น้ำในอ่าง แต่บัดนี้กลับดูแคบถนัดตาเมื่อคนตัวโตแทรกเข้ามาอยู่ด้วย จึงไม่มีทางไหนที่จะหนีรอดได้เลย
ซ่า!.....
เขาเปิดน้ำชโลมกายทั้งคู่ก่อนจะใช้มือหนาลากไล้ไปตามผิวกายขาวที่ ‘รอยกัด’ เริ่มจางลงแต่ทว่าก็ยังปรากฏให้เห็นในสายตาของเขาอยู่
“อ้า!!!....ควานลิน ฮื่อ….”
ไม่เพียงแต่เขาจะรวบเอวเล็กให้ทุกส่วนของร่างกายแนบชิดกันแล้ว คนตัวโตยังก้มลงมายังรอยแผลที่เขาเป็นคนสร้างเอาไว้ก่อนจะ ‘เลีย’ มันจนส่วนนั้นขึ้นสีไปหมด มือเล็กอดไม่ได้ที่จะโอบรอบคอเขาไว้แล้วใช้มือบางขยุ้มเส้นผมที่เปียกไปด้วยน้ำเพื่อระบายความเสียวซ่านที่เกิดจากเด็กหนุ่มตรงหน้า ถึงแม้สายน้ำที่ไหลผ่านจะมีอุณหภูมิที่เย็นสบายแต่การกระทำของเขากลับทำให้ใจดวงน้อยนั้นร้อนรุ่มดังไฟเผาก็ไม่ปาน
เช่นเดียวกันกับร่างสูงที่ตอนนี้แทบคลั่งเมื่อผิวนวลเนียนที่เขาสัมผัสนั้นยังให้ความรู้สึกไม่ต่างจากทุกครั้งที่ร่วมรักกับร่างเล็ก ถึงแม้ว่าจะมีรอยแผล แต่มันกับสร้างเสน่ห์ให้นางฟ้าของเขาจนสามารถทำให้เขาแทบตายคาอกบางได้ง่ายๆ มันเป็นรอยแผลที่สวยราวกับรอยสักที่ช่างบรรจงประทับมันลงไป เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะโรคจิตได้ขนาดนี้จนกระทั่งกายหอมตรงหน้านั้นเปรียบเสมือนสิ่งเสพติดที่เขานั้นเลิกขาดไม่ได้ และไม่คิดจะเยียวยาให้ดีขึ้น มีก็แต่ถลำลึกลงไปจนตอนนี้สติแทบจะหลุดหายไปจากตัวเองอยู่รอมร่อ….
มือเล็กหยิบขวดแชมพูขึ้นมาก่อนจะชโลมมันที่เส้นผมชุ่มจนเกิดเป็นฟองนิ่มให้ได้ละเลงไปจนทั่วศีรษะของเขา เช่นเดียวกันกับคนตัวโตที่หยิบครีมอาบน้ำนั้นมาเทราดลงกายเล็กก่อนจะค่อยๆ ลากไล้ไปมาทำความสะอาดคนตรงหน้าและตัวเองไปด้วย เพราะกลัวว่าการแช่น้ำนานเกินไปจะทำให้ร่างเล็กไม่สบายจึงผละออกมาจากการเล้าโลมนั้นแล้วอาบน้ำจนเสร็จทั้งคู่….
แอ๊ด….
ทั้งสองออกมาจากห้องน้ำเป็นที่เรียบร้อย ตอนนี้สภาพคนตัวโตไม่ต่างกับลูกหมาตกน้ำเสียเท่าไร แต่คนตัวเล็กเนี่ยสิ….ไม่รู้จะ ‘เอ็กซ์’ ไปทำไมในเมื่อแค่นี้เขาก็แทบจะบ้าอยู่แล้ว
เจ้าของกายขาวที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ ตรงกลางแหวกลึกจนน่าใจหาย ชายของชุดนั้นก็ปิดต้นขาเนียนเพียงไม่ถึงคืบ ใบหน้ากระจ่างใสขึ้นสีเล็กน้อยจากอุณหภูมิที่เปลี่ยน เส้นผมนิ่มที่เริ่มหมาดเพราะเจ้าตัวนั้นยกผ้าขึ้นมาซับอยู่เรื่อยๆ นั้นตกอยู่ในสายตาเขาทั้งหมด แล้วให้ตายสิ สายตาที่เหม่อมองไปข้างหน้าราวกับไม่รู้ตัวว่าจะถูกอันตรายรอบด้านเข้ามาตอนไหนนั่นมันหมั่นเขี้ยว ‘หมาล่าเนื้อ’ อยากเขาเสียจริงๆ
มื้อเช้า….เลื่อนไปก่อนแล้วกันนะ
หมับ!
“ควานลิน!!!”
พรึ่บ!
“เช็ดผมให้ผมหน่อยนะครับ”
มือหนากระชากร่างเล็กเข้าหาตัวก่อนจะดันให้กายเล็กนั้นลงไปนอนราบกับเตียงอีกครั้ง ส่งผลให้ชุดคลุมอาบน้ำที่ปกปิดได้ไม่มากนักเลิกขึ้นจนเกือบจะเห็นส่วนอ่อนไหวอยู่แล้ว แต่คนตัวโตไม่ได้สนใจมันเท่าไรนัก ขายาวพาตัวเองขึ้นไปคร่อมคนตรงหน้าก่อนจะเอ่ยออกมาถึงจุดประสงค์ของตัวเองแล้วซุกหน้าลงที่แผ่นอกเล็กราวกับว่าจะใช้แทนผ้าขนหนูอย่างนั้นแหละ
หยดน้ำที่ถูกสะบัดไปมานั้นทำให้ร่างเล็กที่ตัวเริ่มแห้งกลับมาเปียกอีกครั้งเมื่อเขาซุกไซ้อยู่ที่ลำคอนั้นอย่างหื่นกระหาย เส้นผมที่บาดอกนั้นส่งผลให้เสียงครวญครางดังขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ มือเล็กปัดป่ายหมายจะทำให้เขานั้นหยุดการกระทำนั้นแต่ก็เหมือนจะไปกระตุ้นให้แรงอารมณ์ที่ปะทุอยู่ภายในนั้นเผยออกมาเร็วกว่าเดิม…
“อย่านะ!....ควานลิน อย่า!”
กริ๊ง!
ไม่รู้ว่า ‘กุญแจมือ’ นั้นมาอยู่ในมือหนาตั้งแต่เมื่อไร รู้อีกทีมันก็ถูกพันธนาการไว้ที่ข้อมือเล็กไว้เรียบร้อยแล้วโดยที่คงถูกจำกัดความเคลื่อนไหวนั้นไม่ทันตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ
คนตัวโตผละออกมาจากการใช้กายเนียนนั้นแทนผ้าขนหนูก็พบว่าภาพที่ปรากฏต่อหน้าเขาในตอนนี้มัน ‘สวยงาม’ มากเสียจนอยากจะทำให้มันแปดเปื้อนด้วยมือซาตานร้ายอย่างเขาเองเลยเชียวล่ะ…
ภาพที่นัยน์ตาสวยคลอไปด้วยหยดน้ำตา แก้มที่ขึ้นสีแดง ริมฝีปากเจ่อบวมหลอกล่อให้เขาหลงใหลอยู่แบบนั้นไม่รู้จบ ชุดคลุมอาบน้ำที่ถูกคลายปมออก แหวกกลางจนเห็นเนื้อตัวอันหอมหวาน นับเป็นอาหารอันโอชะของเช้านี้บนโต๊ะซาตานร้ายเลยก็ว่าได้…..
เหยื่อที่ถูกล็อกไว้ด้วยกุญแจมือ เสียงครางหวานหูยามที่เขาลากไล้ไปตามขาเนียนมันเหมือนขึ้นสวรรค์ไปร่วมโต๊ะอาหารกับเทวดาเลยล่ะ ว่ามั้ย….?
พรึ่บ….
แต่ของเล่นของเขามันไม่ได้มีแค่นั้นล่ะสิ….ต้องขอบคุณไอ้เพื่อนเวรที่ซื้อของฝากพิเรนๆ แบบนี้มาให้ ในยามแรกที่ได้มาเขาไม่คิดจะใช้มันเลยด้วยซ้ำ แต่ดูท่าว่ามันมีประโยชน์ก็ในตอนที่เขาเริ่ม ‘จิต’ เนี่ยแหละ วิธีใช้ไม่ต้องสอนกันเขาก็สามารถทำให้มันหฤหรรษ์ได้ถึงใจเลยเชียวล่ะ…
“ไม่เอานะ ควานลิน พี่มะ…” ร่างเล็กเบิกตากว้างเมื่อเห็น ‘ของเล่น’ ในมือหนา เสียงใสเอ่ยปากห้ามพลางหุบขาเรียวนั้นปิดส่วนอ่อนไหวและช่องทางรักเอาไว้
อาการกลัวของคนตรงหน้าไม่ได้ทำให้เขาแปลกใจมากเท่าไร เมื่อเขาเองก็ไม่เคยทำกับเจ้าตัวแบบนี้มาก่อน แต่จะทำไงได้ เอามาเก็บไว้คงเสียดายของแย่
“นิดเดียวครับ รับรอง ผมจะไม่ทำให้พี่เจ็บ…”
เขาก้มลงไปกระซิบที่ข้างใบหูเล็ก ก่อนจะจุมพิตที่ขมับบางเพื่อปลอบประโลมกายขาวที่สั่นเล็กน้อยด้วยอากาศที่เย็นจากเครื่องปรับอากาศที่เขายังไม่ได้ปิดมัน แต่อีกเดี๋ยวมันก็จะอุ่นขึ้นแล้วล่ะ….มือหนาค่อยๆ แยกขาเรียวที่ปิดอยู่ออกจากกัน เผยให้เห็นช่องทางเต้นตุบรอคอยที่จะให้เขาได้เชยชมมันในเช้าของวันนี้
ฟรึ่บ!
“แต่มัน…อึก อื้อ….!” ไม่ทันที่ร่างเล็กจะได้เอ่ยห้ามอะไร ‘ไวเบรเตอร์’ ขนาดเหมาะมือก็ถูกสอดเข้าไปในทันที ความอึดอัดและจุกเสียดที่ท้องน้อยแล่นริ้วขึ้นมาทำให้ร่างเล็กเบ้หน้า แต่ก็ยอมให้เขาสอดเข้าไปจนได้ที่แล้วคามันไว้อยู่แบบนั้น
“อย่างนั้นแหละครับ…”
“ควานลิน….”
เพราะไม่อาจทนความเสียวซ่านนั้นได้มากนัก เสียงหวานจึงเอ่ยเสียงคนตัวโตด้วยสายตาที่อ้อนวอนจนเขาเกือบจะใจอ่อนถอดถอนมันออกมา แต่มือหนาเจ้ากรรมก็ไม่ได้ให้ความร่วมมือเลยสักนิด….
ครืด!!!
“อ๊า!!!!.....ควานลิน ฮ๊า!!!!”
แรงสั่นสะเทือนจากเครื่องช่วยตัวเองนั้นส่งผลให้ร่างเล็กดีดดิ้นไปมาราวกับโดนน้ำร้อนลวก ขาเรียวอ้า-หุบอยู่แบบนั้นเพราะความเสียวที่แล่นจี๊ดขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ การทำงานของมันทำได้ดีเสียจนร่างสูงอดจะทึ่งกับมันไม่ได้ น้ำสีขาวขุ่นถูกกลั่นออกมาจนส่วนล่างของเจ้าตัวในตอนนี้มันเปอะเปื้อนไปหมด
และนั่นทำให้เขาจับเรียวขาทั้งสองข้างเอาไว้ก่อนจะ….
“อื้อ!!!!!!!!!!!!!.......อ้ะๆ….คะ…อ้า!!!!”
ใบหน้าคมก้มลงไปหว่างขาเรียวก่อนจะครอบครองแกนกายเล็กนั้นเข้าโพรงปากไปเสียจนเกือบหมด เขาลากไล้สิ้นสากไปตามขนาดของมัน จากนั้นจึงค่อยๆ เพิ่มความแรงขึ้น ทำเอาคนที่ถูกเล้าโลมทั้งด้านหน้าและด้านหลังแทบบ้าเพราะถูกโจมตีอย่างหนัก
จนสุดท้ายน้ำรักนั้นก็ถูกฉีดออกมาจนเลอะไปหมด ร่างสูงเก็บกักมันไว้ก่อนจะกลืนมันลงไปเกือบหมด คนตัวเล็กที่มองการกระทำนั้นก็อดที่จะเขินอายขึ้นมาไม่ได้
เขาเอาเครื่องช่วยตัวเองเล็กจิ๋วนั้นออกมาก่อนจะเขวี้ยงมันไปให้ไกลสายตาก่อนจะจับคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นนั่งที่ตักเขา
“อร่อยดีนะ”
เพี๊ยะ!!
“เด็กบ้า! ไปเอามันมาจากไหน?!!”
อดไม่ได้ที่จะตีมือไปที่อกแกร่งเมื่อเครื่องเล็กจิ๋วนั้นทำให้ขาเรียวนั้นสั่นไปหมด ถ้าร่างสูงไม่ได้โอบเอวเอาไว้ก็มีสิทธิ์ที่จะหงายหลังล้มลงไปง่ายๆ เพราะรู้สึกหมดแรงเสียเหลือเกิน
“ฮยอนบินมันซื้อมาฝากน่ะ”
“ทีหลังอย่าเอามาเล่นอีกนะ….” น้ำตาไหลลงมาทันที ถึงแม้จะยอมให้คนตัวโตทำตามใจมากแค่ไหน แต่เมื่อสักครู่ถ้าให้ทำอีกครั้งก็ไม่ขอเอาด้วยแล้ว….
“โอ๋….ผมทิ้งเลย ไม่เล่นแล้วครับ”
“จริงๆนะ”
“ครับ….”
จบคำข้อมือที่ถูกกุญแจมือล็อกไว้ก็โอบล็อกคอแกร่งนั้นอีกครั้งก่อนจะมอบจูบให้แก่กัน คราวนี้อ่อนโยนกว่าเมื่อสักครู่เล็กน้อยเนื่องจากเขาเองก็เล่นแรงไปน้อยเลยต้องปลอบขวัญคนตัวเล็กสักนิด ก่อนที่ ‘ของจริง’ มันกำลังมาในไม่ช้า
ดูเหมือนน้ำตาที่ไหลลงมานั้นจะเป็นกับดักอย่างไงอย่างงั้นเมื่อสะโพกมนจงใจบดเบียดมันเข้ากับลูกชายของเขาที่มีเพียงชุดคลุมอาบน้ำนั้นขวางกั้นไว้เพียงเท่านั้น
“พี่จงฮยอน….”
เขาเรียกชื่อคนตัวบางก่อนจะกัดฟันแน่นขึ้นเมื่อร่างเล็กเริ่ม ‘ขย่ม’ มันอย่างจงใจ คงคิดว่าเขาใจดีมากเลยสินะ
พรึ่บ!
แต่แล้วเขาก็ไม่ผิดหวังเลยเมื่อคนตัวเล็กยกข้อมือที่ล็อกคอเข้าไว้ให้เป็นอิสระขึ้นก่อนจะดันร่างหนาให้นอนราบไปกับเตียงจึงทำให้ตอนนี้ร่างเล็กเปลี่ยนกลับมาคร่อมเขาแทนโดยสมบูรณ์
“ป๋าขา…”
กึก!
“ขอหนู ‘ขย่ม’ เล่นหน่อยนะคะ…คิก!”
“อื้ม!!!”
เพียงเสี้ยววินาทีที่เขาแปลกใจกับท่าทางที่เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคนกับเมื่อสักครู่ สะโพกผายยกขึ้นก่อนจะกดมันลงไปที่แกนกายหนาที่เด้งขึ้นมาตั้งแต่ที่เจ้าตัวไปปลุกมันเมื่อสักครู่
แรงตอดรัดภายในทำให้เขาแทบคลั่ง ยิ่งคนตัวเล็กตรงหน้าค่อยๆ ขยับกายขึ้น-ลงเพื่อที่จะ ‘ควบ’ มันนั้นยิ่งทำให้เขาเด้งกายสวนเข้าไปให้มันลึกยิ่งกว่าเดิม ท่าทางที่ ‘เอ็กซ์แตก’ ขนาดนั้นไม่เหมือนกับนางฟ้าจงฮยอนที่เขาเคยรู้จักในเวลาปกติเลยสักนิด ยิ่งแรงกระแทกนั้นมากเท่าไรก็ยิ่งทำให้เสียงครวญรางนั้นมากขึ้นกว่าเดิมเป็นเท่าตัว เตียงคิงไซส์ขยับเขยื้อนไปมาอย่างเห็นได้ชัดด้วยแรงขย่มของคนตรงหน้า
นับว่าเป็นภาพที่ทำให้เขาพึ่งพอใจเสียยิ่งกว่าได้คะแนนสอบเป็นท็อปของเซคเสียอีก
พั่บๆ….
เสียงเนื้อกระทบเนื้อยิ่งทวีความแรงขึ้นเมื่อคนตัวโตยกตัวเองขึ้นมาก่อนจะเด้งกายสวนกลับกับร่างเล็กที่คุมเกมอยู่ ณ ขณะนี้
“อ๊า!!!.....ควานลิน”
“พี่จงฮยอน…อืม!!”
จนกระทั่งบทเพลงรักนั้นดำเนินมาถึงช่วงสุดท้ายเขาและเจ้าตัวเร่งจังหวะก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนทะลักช่องทางและเปอะเปื้อนเต็มหน้าท้องของทั้งคู่ไปหมด คนตัวบางเอนซบลงที่อกแกร่งในทันทีก่อนจะหอบออกมาอย่างเหนื่อยอ่อนเพราะไม่อาจมีแรงที่จะทำอะไรต่อจากนี้….
ทว่า….คนไม่รู้จักพอนั้นไม่ปล่อยให้ทั้งคู่ได้พักนาน
เขาโอบอุ้มร่างเล็กไว้แนบกายโดยที่ส่วนล่างยังเชื่อมกันอยู่ ส่งผลให้คนตัวเล็กร้องแหวออกมาเมื่อขายาวก้าวไปทางไหนก็ทำให้มันกระทบต่อช่องทางน้อยไปเสียหมด
“พี่อึดอัด…เอาออกได้แล้วนะ!”
“ใครบอกว่ามันจะจบแค่นี้?”
“ควานลิน!”
“ผมยังไม่ได้กินแพนเค้กราดน้ำผึ้งเลย ;)”
ฟึ่บ!
เขาวางคนตัวเล็กที่เคาน์เตอร์หินอ่อนก่อนจะผละออกมาแล้วหยิบขวดโหลมที่บรรจุน้ำผึ้งเอาไว้เกือบเต็ม มือหนาหมุนฝาออกก่อนจะหันกลับมาที่คนตัวเล็กที่นอนราบไปกับเคาน์เตอร์นั้นด้วยท่าทางที่เขาจัดไว้ให้
เนื้อตัวที่เกือบจะไร้อาภรณ์นั้นขึ้นสีมากกว่าเดิม โชคดีที่เขายังไม่เอาชุดคลุมอาบน้ำออกเลยดูไม่เหมือนเดินแก้ผ้าไปมาเท่าไร แต่ร่างเล็กตรงหน้าเขาเนี่ยสิ ตัวเปียกไปด้วยเหงื่อและน้ำจากผมของเขา แม้แต่ชุดคลุมอาบน้ำ ก็ไม่อาจช่วยอะไรได้เลยสักนิด…..
“พี่ยั่วผมเองนะ”
“เด็กบ้า…”
ไม่ต้องรอให้เจ้าตัวพูดอะไรอีกมือหนาจัดการเทราดน้ำผึ้งรสหวานนั้นลงไปบนตัวของคนตรงหน้าในทันที ทำให้ตอนนี้ ‘ของหวาน’ บนโต๊ะของเขาพร้อมเสิร์ฟให้ได้ลิ้มลองมันเข้าปากแล้วล่ะ
“ฮื่อ!....อ้ะ!!”
เสียสากลากไล้ไปตามน้ำผึ้งนั้นที่ชโลมอยู่บนผิวกายขาว เขากลืนมันลงไปจนภายในโพรงปากของเขาตอนนี้มีแต่ความหอมของน้ำผึ้งเต็มไปหมด ไม่ว่าเขาจะสัมผัสตารางผิวตรงไหนเขาก็ไม่ลืมที่จะดูดดึงให้กายเล็กนั้นขึ้นสีเป็นสวนกุลาบขนาดย่อม การกระทำที่เหมือนจะตีตราเป็นเจ้าของของเขานั้นไม่ได้ทำให้ร่างเล็กสะท้านเท่ากับมือหนาที่บีบเฟ้นไปทั่วเรียวขานั้นอีกแล้ว
เขาปลดล็อกกุญแจนั้นก่อนจะโยนมันทิ้ง คืนอิสระให้คนใต้ร่างได้ทำอะไรตามอำเภอใจ และเพราะเจ้าตัวไม่ได้ถูกจำกัดความเคลื่อนไหวแล้วมือเล็กนั้นก็อดไม่ได้ที่เชยคางร่างสูงขึ้นมาสบตาก่อนจะเอ่ยด้วยประโยคที่ไม่อาจปฏิเสธความปรารถนาของเจ้าตัวได้เลยสักนิด…
“เด็กน้อย…”
“……….”
“กิน ‘นม’ ด้วยสิจ้ะ”
พรึ่บ!
“อ๊า!!!!!!!”
เพราะน้ำผึ้งที่ยังหลงเหลืออยู่ที่บริเวณเม็ดทับทิมนั้นจึงทำให้มันเป็นตัวล่อชั้นดีที่ทำให้เขาเมามายราวกับดื่มแอลกอฮอล์ก็ไม่ปาน ริมฝีปากหนาดูดกลืนจนแข็งขื่นเป็นไต แขนเรียวโอบรอบคอหนาเอาไว้ไม่ปล่อยให้เขาได้ผละออกไป เพราะถ้าเขา ‘อยาก’ เจ้าตัวก็จะจัดให้จนหายอยากเลยน่ะสิ
แล้วคนที่ได้กำไรเห็นๆ ก็ไม่ขัดศรัทธา เมื่ออีกข้างที่เขายังไม่ได้เฉยชมยังว่างอยู่เขาก็จัดการดูดกลืนมันไม่ต่างจากข้างที่แล้วที่เขาเฉยชมมันเลยสักนิด
“อืม….เด็กดี”
ไม่รู้ว่าเพราะเสียงหวานใสนั้นเหมือนดนตรีขับกล่อมเด็กหรือเปล่า ถึงทำให้เขาเคลิ้มแทบจะหลับคาอกเล็กอยู่แบบนี้
หมับ!
มือหนารวบเอวคอดเข้ามาใกล้ตัวเองอีกนิดเมื่อรู้สึกว่าเขาจะเริ่มโอนอ่อนไปตามกายบาง ไม่ได้…เขาจะให้ ‘เหยื่อ’ มาหลอกล่อเขากลับแบบนี้ไม่ได้
“ควานลิน….อื้อ!”
แล้วสุดท้าย…เขาก็ไม่อาจต้านมนต์ของนางฟ้าตนนี้ได้
ควานลินหยุดการกระทำนั้นด้วยมือเล็กที่เชยคางของเขาขึ้นมา ทำให้สายตาทั้งสองประสบกันพอดีแล้วจู่ๆ ขายาวก็ก้าวถอยหลังไปทีละก้าวเมื่อร่างเล็กค่อยๆ ดันเขาให้ถดหลังไปเรื่อยๆ จนกระทั่งติดกับผนังของอีกฝั่ง….
“พี่ขอ ‘กิน’ บ้างนะ”
“อื้ม!!!!”
คนตัวเล็กลดระดับลงอยู่ที่แกนกายหนาก่อนจะใช้มือเล็กนั้นกอบกุมส่วนที่ใหญ่โตเอาไว้แล้วใช้ลิ้นเล็กเลียส่วนปลายราวกับจะหยอกล้อมัน
ท่าทางสะดุ้งเฮือกของคนตัวโตทำเอามุมปากเล็กยกยิ้มอย่างผู้มีชัยไม่ได้ ก่อนเจ้าตัวจะจัดการสร้างความสุขให้แก่คนตรงหน้า มือบางชักขึ้น-ลงอย่างชำนาญ ก่อนจะค่อยๆ ดูดดึงมันราวกับไอศรีมแท่งใหญ่สร้างความเสียวซ่านให้แก่คนตัวโตที่ตอนนี้สมองขาวโพลนไปหมด และก่อนที่เขาจะได้ตั้งตัวกับความวาบวามที่ร่างเล็กเป็นคนทำให้นั้นก็ต้องคำรามลั่นเมื่อเจ้าตัวจับมันยัดเข้าไปในโพรงปากเล็กเสียจนเกือบมิด จากนั้นก็ค่อยๆ ถอนปากออกมา แล้วใส่กลับเข้าไปใหม่ ทำแบบนี้อยู่เป็นจังหวะก่อนจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ด้วยการร่วมมือของเขาที่เผลอจับศีรษะเล็กนั้นแล้วดันตัวเองสวนเข้าไปด้วย
“อืม!!....พี่จงฮยอน…อ๊า!”
“อื้ม….อึก!...อื้อ!!!”
ความแรงของจังหวะนั้นค่อยๆ เพิ่มขึ้นจนตอนนี้เกือบจะถึงปลายทาง คนตัวโตรีบชักมันออกจากปากเล็กแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเจ้าตัวจับมันมาตรงหน้าก่อนจะ…
“อ๊า!!!!!!”
น้ำขาวขุ่นที่พวยพุ่งออกมาจากแกนกายใหญ่บัดนี้มันเลอะไปทั่วใบหน้าสวย ภาพที่เห็นทำเขาแทบอยากจะสำเร็จความใคร่อีกครั้ง แต่ก็ต้องตกใจซ้ำสองเมื่อลิ้นเล็กนั้นเลียส่วนที่เลอะขอบปากตัวเองและส่วนที่ยังคาอยู่บนส่วนปลายของเขาแล้วกลืนลงไปอย่างไม่รังเกียจก่อนจะลุกขึ้นมาแล้วเช็ดหน้าด้วยผ้าชุดคลุมอาบน้ำของเขา
“อร่อยดีนะ”
“…..!!!!!.....”
ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าเขาจะโดนคนตัวเล็กตอกกลับด้วยประโยคเดียวกันแบบนี้ เขาคงประมาทเจ้าตัวมากเกินไปจริงๆ สินะ….
คิดเห็นยังไงเชิญที่ >>>>> https://writer.dek-d.com/bellem/writer/view.php?id=1646735